Alla inlägg under juni 2014

Av Kasia - 4 juni 2014 13:23

Idag har Justyna Kowalczyk, vår mest berömda långskidåkare kommit ut med att hon lidit av depression i de senaste tre åren.

Hon har kämpat ensam i flera år, tränat, vunnit lopp, tagit emot medaljer och burit en sådan börda samtidigt.

Vad är det för samhälle vi lever i, där det inte finns plats för att visa sig mänsklig och svag, för att be om hjälp, tänker jag idag.

 

Först grät jag när jag läste intervju med henne.

Sedan ville jag mest skrika och slå med nävar. Av hjälplöshet, smärta, respekt, förståelse, en känsla av orättvisa och ett brinnande behov av att slå sönder den tjocka väggen av tystnad, skam och OKUNNIGHET.

Om depression, stress, utmattning och mera. Om själens SJUKDOMAR som invaderar oss på samma sätt som bakterier och virus.

 

Justyna säger "Jag ville bygga tillbaka min självkänsla". Man kanske inte väntar sig sådana ord från en ständig vinnare?

INTE om man förknippar självkänslan med framgång. Här ser man, ÅTERIGEN, att dessa är helt frånkopplade. Att vårt värde ligger i vår MÄNSKLIGHET, i OSS själva.

 

Hur ska vi se till att våra barn lär sig detta?

 

I den intervjun som publicerades imorse säger Justyna att hon tänkte lösa allt själv. Hon ville inte BEKYMRA sina närmaste.

 

Där blir jag så förjävligt frustrerad. Det låter så bekant. Det har varit så svårt att visa sig svag, att be om hjälp när sjukdomen var framme.

I depression som jag förstått måste det vara ännu viktigare.

 

Och det finns ju så många vänliga människor runtomkring och en massa professionell hjälp att få. Man behöver, och BÖR inte kämpa på egen hand.

 

Det som håller oss kvar i ensamheten är både rädsla och skam. Sårbarhet och svaghet låter inte så COOLT idag. I helvete heller!

 

Vad är man rädd för då? En bunt människor som dömer, som känner att de har rätt (och kunskap) för att ha åsikt om allt och alla.

Var det dem Kowalczyk var rädd för?

Och jag med...

Och vi alla...

Kan det vara så att ibland är vi själva med i den bunten, för det är lättare att rota i andras liv än att ta tag i sitt eget...

Kan inte vi ta och vända oss MOT strömmen? HÄR och NU! Tillsammans!

Av Kasia - 4 juni 2014 11:47

Wlaczam dzis komputer i czytam, ze Justyna Kowalczyk, olimpijka, mistrzyni niezliczonych biegow narciarskich od trzech lat ma depresje.

Ze walczyla, usmiechala sie i zdobywala medale niosac jednoczesnie samotnie taki ciezar.

W jakim Ona, i my wszyscy zyjemy spoleczenstwie? W jakim swiecie, w ktorym nie ma miejsca na okazanie slabosci, CZLOWIECZENSTWA, czy wyciagniecia reki po pomoc.


Najpierw sie poplakalam.

Potem chcialo mi sie krzyczec na cale gardlo i walic piesciami. Z szacunku i ze zrozumienia, z bolu, z niesprawiedliwosci i z palacej od dawna potrzeby rozbicia tego straszliwego muru milczenia, wstydu i NIEWIEDZY.

Na temat depresji, zalaman nerwowych, stresu, wypalenia. CHOROB, ktore atakuja nasza psychike, tak samo, jak bakterie i wirusy atakuja nasze cialo.


Czytam slowa Olimpijki, osoby, ktora w zawodzie swoim jest najlepsza, "przyzwyczajona" niemal do wygrywania: "Chcialam...odbudowac poczucie wlasnej wartosci."

Moze na usta cisnie sie pytanie: Jesli ONA nie ma poczucia wlasnej wartosci, to kto ma je miec?
To kolejny, dramatyczny dowod na to, ze poczucie wlasnej wartosci nie da sie zbudowac na swoich OSIAGNIECIACH. Nasza WARTOSC lezy w naszym CZLOWIECZENSTWIE, w nas SAMYCH.


Jak mamy sie tego od nowa nauczyc? Jak mamy EDUKOWAC nasze dzieci?


Czytam dalej: "Tak to się wszystko poplątało, że zostałam z tym sama. Nie mówiłam nic ani trenerowi, ani rodzicom, żeby ich nie martwić. Nie chciałam tego robić rodzicom: powiem, a potem odjadę na długo, na 2 czy 3 tys. km od nich? Przecież to byłoby maltretowanie ludzi. Oni próbowaliby się do mnie dodzwaniać codziennie, a ja często nie mogę odebrać. Odchodziliby od zmysłów. Jedyne, co mogłam zrobić, to próbować sama to ogarnąć."

[Link do calego wywiadu:

http://www.sport.pl/celebrities/1,96807,16089726,Depresja_Justyna_Kowalczyk____Trzy_ostatnie_lata_mojego.html?as=1]


I poczucie frustracji rosnie bolesnie! I przypominam sobie siebie!

NIE MOWIC NIKOMU, NIE MARTWIC INNYCH, JA SAMA.....

W depresji zdaje sie jest to chyba jeszcze bardziej niebezpieczne.


A wokolo jest przeciez tyle zyczliwych ludzi, bliskich, ktorzy CHCA pomoc, specjalistow, ktorzy wiedza JAK pomoc. Nie trzeba i nie powinno sie walczyc samemu.

To, co nas tak czesto DZIELI, to strach i wstyd przed reakcja innych. Bo BEZBRONNOSC, bezradnosc, slabosc ludzka nie sa COOL. No zesz kurwa mac!


Bo jest oczywiscie cala masa ignorantow, ktorzy osadzaja, maja opinie i "pozjadali rozumy" na kazdy temat. Moze to ich bala sie Kowalczyk.

Moze to ich balam sie ja sama...

Moze ich boimy sie my wszyscy.

A moze czasami to my sami jestesmy tymi ignorantami. Bo czasem latwiej jest mieszac sie w czyjes zycie, niz zajac sie swoim...


Odwrocmy bieg tej rwacej rzeki!!! Zrobmy to TU i TERAZ! RAZEM! LUDZIE!!!!


Av Kasia - 4 juni 2014 11:07

Den är vacker oavsett vinkel!

Z tej perspektywy wyglada jeszcze lepiej!

 


2 mindre rödbetor

3 äpplen

2 stjälkar selleri

broccolirot (som blev kvar efter gårdagens middag!)

10 cm gurka

1/2 lime (med skal!)



2 srednie buraki

3 jablka

2 patyczki selera naciowego

korzen brokula (pozostaly z wczorajszej kolacji!)

10 cm ogorka

pol limonki (ze skorka!)


Sköljer, skalar, centrifugerar och säger: Hej igen Älskling!

Plucze, obieram, wyciskam i mowie: Czesc Kochanie!

Av Kasia - 3 juni 2014 21:03

Svårast är det att säga NEJ till dem man älskar mest.

Najtrudniej jest powiedziec NIE ukochanej Osobie.

 

Sin Make.

Idag fick jag rycka in och leka chaffis så att M skulle få slippa. Jag KUNDE inte säga nej, fast jag var grymt trött.

Jag trodde seröst att han skulle tycka om mig mindre om jag sa NEJ.... Men skulle han?

Mezowi.
Bylam dzis przymusowym szoferem za piec dwunasta, zeby On nie musial. Mimo potwornego zmeczenia NIE nie przeszlo mi przez gardlo. Pomyslalam, ze mniej mnie bedzie wtedy lubil... Kobieto!!!!


Sitt älskade Barn.

När han kommer ur sängen för femte gången ikväll för att det är för ljust ute. Och jag behöver så DESPERAT att vara ensam en stund. Pusta ut. Vila. Smälta den fina, men lååånga dagen.

Lillgubben ber om en sista kort lek innan jag säger go'natt och stänger dörren. Men jag orkar inte. Jag vill sitta och skriva en stund. Vara med mina tankar, mig själv, dricka upp mitt te som är precis sådär lagom varmt så man precis inte bränner sig.

Jag säger nej och han svarar "dobrze", OK mamma. 5 år gammal.

Då vill jag liksom plocka ut mitt hjärta från bröstet och ge till honom, för han är så förståndig och snäll.

Vad har jag gjort för att förtjäna en sådan fin Son?

Ukochanemu Dziecku.

Ktore po raz piaty wstaje z lozka bo jest za widno. Nie moze dzis zasnac. A ja DESPERACKO potrzebuje pobyc troche sama. Odetchnac. opoczac. Przemyslec caly ten mily lecz dlugi dzien.
Dziecina prosi o ostatnia, krotka zabawe zanim zamkne za soba drzwi a ja nie mam sily. Chce wyjsc, pobyc chwile z moimi myslami, popisac, dopic herbate, ktora jest wlasnie teraz tak idealnie ciepla, przestala parzyc w jezyk.
Mowie, ze nie dam juz rady. A On mowi: dobrze mamo i lezy cichutko. Piecioletni Czlowiek.
W takiej chwili chce sie wyjac serce prosto z piersi i oddac na dloni, za te rozumnosc, za te Mala, WIELKA milosc.
Czym ja sobie zasluzylam na takie Dziecko???


Livet är en bergochdalbana.

Ibland är det mörka dalar. Ibland får man vingar...

Zycie jest jak kolejka gorska.

W jednej chwili czarna dolina a w drugiej uskrzydlenie...

 

Idag blev det ändå en dag med vinge.

Dzisiejszy dzien zaliczam bez watpienia do uskrzydlonych.

 

Han heter GABRIEL. Och är min.

Óto Gabriel. Jest moj.


 



Av Kasia - 2 juni 2014 22:21

Är det pasé med matbilder i sociala medier? Kan vara så, men min bild kommer med ett jättebra tips!

Plusem posiadania bloga jest bezkarne fotografowanie jedzenia ;) mozna tez sie podzielic pozyteczna rada!


 

Sonen beställde raggmunk till middag idag. Jag avskyr att riva potatis, så... jag använde stavmixern och fick en fin och slät smet på 5 minuter! Det tog betydligt längre tid att steka dock ;)


Robilam dzis placki ziemniaczane na zyczenie Synka (Dziadzius w Polsce musi byc dumny!) Nie znosze tarcia swiezych ziemniakow, wiec uzylam recznego mixera! W 5 minut masa do smazenia byla gotowa! Polecam!

Och till efterrätt färska jordgubbar. A na deser, mus truskawkowy   

 

Av Kasia - 2 juni 2014 15:08

Äntligen är det JUNI! Det börjar en tid som luktar sol, dammiga gator, uteservering och ledighet. Från och med nu till mitten av oktober är det bara fötter som gäller.
Nareszcie CZERWIEC! Miesiac pachnacy wolnoscia! Zaczynamy od uwalniania ucisnionych zima paluszkow! :) I tak do polowy pazdziernika!

     


Dessa två fötter verkar inte ha någon bra koppling mellan hjärnan och ögonen, för idag gick jag vilse igen. Jag dras liksom till vackra gator och vyer. Denna gång hamnade jag på fel ända av Danderydsgatan. Där hittade jag denna cykel. Funderade på att ta med den hem till min Man, eftersom hans cykel blivit stulen förra veckan.

Te dwie, wielkie stopy sa chyba zbyt oddalone od mozgu i moich oczu, bo dzis znow cos nie zalaczylo... i znow sie zgubilam. Piekne ulice i widoki ciagna mnie do siebie i nic na to nie moge poradzic ;) Na ulicy o nazwie Danderydsgatan, na ktorej zlym koncu przez przypadek sie znalazlam napotkalam ten oto piekny rower. Juz mialam go zabrac dla Meza, bo mu jego wlasny w zeszlym tygodniu ukradli...

 


Nä, 8:e budet: Du skall icke stjäla! På tal om det. Vill gärna läsa Annika Lantz nya bok, Det elfte budet. Fast jag har en hel trave med olästa böcker så kan jag inte sluta vilja ha MERA! Satiriskt om jämställdheten. Vem vill inte läsa om det!

No ale jak to? Osme nie kradnij! A skoro juz o przykazaniach mowa, to bardzo jestem ciekawa nowej ksiazki tutejszej dziennikarki radiowej Anniki Lantz, ksiazka nosi tytul: Jedenaste przykazanie, (w kraju protestanckim! bez zadnych PRZYkazan!) ktora ma z satyra opowiadac o rownouprawnieniu. Bedzie jak znalazl na lato!
[Ciekawostka dla Polakow! W Konstytucji Szwedzkiej nie ma " praw i obowiazkow" sa "prawa i WOLNOSCI" obywatela :)]

Just nu gör jag mitt andra närmande till Eckhat Tolles bok Tystnaden talar. Han säger att STILLHETEN är nyckeln till allt och uppmanar att hitta den i naturen. I träden som står stilla och bara FINNS.
Därför bifogar jag lite övningsmaterial från dagens promenad i Stan.
Poki co po raz drugi niesmialo zblizam sie do kultowej ksiazki Eckharta Tolle Wymowa ciszy. Wg. autora cisza/zatrzymanie jest kluczem bytu. jego zdaniem warto ja znajdowac w naturze i "kopiowac". Patrzac np. na drzewa, ktore po prostu SA,

Pozwalam sobie zalaczyc material do cwiczen z dziesiejszego spaceru :)

 


Om man hellre tittar på rosa blomster: I jeszcze inny wariant na rozowo:

 

 

Promenader i solen och Stillhet till Alla. Spacerow w sloncu i Zatrzymania Wszystkim.


Av Kasia - 1 juni 2014 14:17

Jaka jest funkcja rodzica?

Czy JEST? Czy POWINNA byc taka sama dzis, jak byla 10... 20... 50 lat temu?


Swiat, jakim go znamy dzis jest zupelnie inny od tego, w jakim my dorastalismy. I dzis nie wiemy tak do konca, w jakiej rzeczywistosci nasze dzieci beda DOROSLE.


Jedyne, na co w moim wyobrazeniu tak na prawde mozemy liczyc, to to, ze bedzie sie od nas i od naszych dzieci wymagalo JESZCZE WIECEJ samodzielnosci i samowystarczalnosci.

Dlatego obawiam sie, ze ten nasz "stary" typ rodzicielstwa kontrolujacego produkuje kalekie pokolenie doroslych niedostosowane do dzunglii, w ktorej przyjdzie im funkcjonowac, i radzic sobie.


Sama jestem mama helikopterem dla piecioletniego Chlopca, ktory wychowuje sie na codzien w Szwecji.

 

Moj Nauczyciel Zycia!

 

[O szwedzkich przedszkolach i wychowaniu znajdziecie slow kilka na blogu Moniki, polskiej Pani Pedagog : 

http://polkawszwecji.wordpress.com/2014/06/01/szwedzkie-wychowanie-dzieci/ ]

Walcze codziennie z moja wlasna potrzeba kontroli. Z pycha, ktora mowi mi, ze moje dziecko jest wizytowka tego, jakim jestem rodzicem.


Moj Maz (ktory ma dwoje dzieci, teraz juz nastolatkow, z poprzedniego malzenstwa) powtarza, ze jedyny sposob wychowania dzieci, to konsekwentne dawanie im DOBREGO PRZYKLADU.

Konsekwentne wyjasnianie tego, jaki wplyw ich zachowanie ma na innych, i jakie konsekwencje ma dla nich samych.

 

Poniewaz karanie dzieci konczy sie tym, ze nastepnym razem beda sie lepiej ukrywac z tym, co robia.

Upominanie dzieci, niezdowy czesto, rodzicielski lek o nie uczy ich nieuzasadnionego leku przed zyciem.

Dopoki to, co robia nie zagraza ich zdrowiu ani zyciu, a moze je czegos nauczyc, to nasza ingerencja jest zbedna.

Potrzebni jestesmy, zeby otrzec lzy, kiedy jednak cos sie nie uda... przytulic, zapewnic, ze nastepnym razem pojdzie lepiej, bedzie latwiej, ze wierzymy w nie.


Potwierdzaja to slowa madrego, starszego pana, Wayne Dyer, ojca jak dobrze pamietam szostki dzieci:

"Rodzicielstwo nie polega na tym, zeby dzieci opieraly sie na tobie.

Polega na tym, aby to opieranie uczynic zbednym."


Dzis rano napotkalam jeszcze te, jakze adekwatne w tym dniu, slowa:

 

"Skoncentruj sie bardziej na tym, kim JEST twoje dziecko, a nie na tym, co ROBI.

Pamietaj, ze to drugi czlowiek, a nie problem do rozwiazania." (L.R. Knost)

A to juz wymaga duzego szacunku, ktorego jak mi sie wydaje nam, polskim rodzicom bardzo brakuje.


Zycze wiec naszym Dzieciom... najlepszych Rodzicow pod sloncem! :)

Presentation


Embracing the NOW, Zebra-style.

Links

Ask Kasia

16 besvarade frågor

Latest Posts

Categories

Archive

Guest Book

Calendar

Ti On To Fr
            1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30
<<< Juni 2014 >>>

Tidigare år

Search

Statistics


Skapa flashcards