Mitten av Augusti.

Polowa sierpnia.

Det har alltid varit min favorittid.

Moja ulubiona "pora roku".

Till den grad att storyn i min oavslutade bokmanus börjar just en tidig augustimorgon...

Do tego stopnia, ze akcja mojej niedokonczonej powiesci rozpoczyna sie w pewien sierpniowy poranek...

Man anar att hösten har redan satt på sig galoscherna och hatten och är på väg hit. Solen kämpar på under dagen för att besegras på natten. Den kalla daggen varje morgon är i verkligheten sommarens avskedstårar. Som om den mycket hellre hade stannat här...

Czuje sie juz, ze jesien w kaloszach i kapeluszu nacisnietym na oczy spieszy w nasza strone. Slonce robi co moze za dnia  tylko po to, zeby dac sie pokonac chlodom nocy. Poranna, zimna rosa, to tak na prawde lzy lata pozegnalne. Tak jakby jednak wolalo z nami tutaj zostac, gdyby tylko...

Jag har inget emot att hösten kommer. Det finns plats och mening med den också.

Jag längtar till och med.

Nie przeszkadza mi, ze jesien idzie. Nawet dla niej znajdzie sie odpowiedni czas i miejsce.

Tesknie juz.

Men jag vill säga adjö till sommaren som varit. Stanna upp och fundera liten stund. Lägga det viktigaste extra noga på minnet. Tacka.

Mimo to chce podumac chwile nad odchodzacym latem. Pozegnac sie godnie. Zapamietac i podziekowac.

För svenska fjällbjörkar, som kämpar mot väder och vind och förblir krokiga, förvridna och jättejättestarka. Jag har länge varit förtrollad av deras kraft och skönhet.
Za szwedzkie brzozy z polnocy. Walczace z niepogoda, chlodem i wiatrem. Powyginane, pokrzywione i bardzo, bardzo silne. Od dawna zyje pod ich cichym urokiem.

Pappas odlingar som hamnar i Mammas soppa...

Za uprawy Taty w zupie Mamy...

Den plata polska marken klädd i guld. Åkrarna, höbalarna, som uttalas "balle" på den södra sidan av Östersjön!

Za rozlegle, plaskie, zlociste polskie pola, bale siana z lekkoscia jakas rozsiane. (Bale, slowo, ktore niestety nie przechodzi mi przez usta przy Szwedach! ;)

Gdansk och dess historiska och politiska märken. Den sista och första polska marken som jag står på när jag återvänder hem.

Za historyczny i polityczny Gdansk. Za pierwsza i ostatnia ziemie, jakiej dotykam w drodze do domu.

Till sist:

De krokiga, vackra vägarna ovanför målnen. Människans och naturens kamp, eller kanske SAMSPEL med varandra.

Na koniec, za pieknie i przerazajaco krete drogi nad chmurami. Miejsce zetkniecia/symbiozy/walki (?) czlowieka z Natura.

Våra dagar med La Familja, 14 personer i olika åldrar som kunnat ha kul tillsammans i 10 dagar. Nästan hela tiden <3
Za dni spedzone z Rodzina. 14 osob w roznym wieku, ktore zdolaly sie nie pozabijac przez 10 dni i do tego swietnie sie bawily <3

 

Monika

16 augusti 2014 10:28

Taka rodzina to skarb!

PS. Lasień, no właśnie tę porę roku też lubię bardzo... Spokojniej się robi ;-)

Kasia

16 augusti 2014 10:36

I deczko chlodniej. Wszystko sie robi bardziej stonowane. Lato potrafi byc nawet troche ordynarne! ;)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...