De senaste dagarnas höjdpunkter har varit att promenera och läsa.

Att läsa ser inte så spektakulärt ut, men promedanerna vid Mälaren som kämpar emot kylan och isen då...

Ostatnie dni obfitowały w spacery i czytanie.

To ostatnie nie wygląda zbyt spektakularnie, za to to pierwsze.....

Dzisiejszy dzień jeszcze się wprawdzie nie skończył, ale był pierwszym po bardzo długim czasie, podczas którego ani razu nie "podskoczyło mi ciśnienie". A potrafi mi podskakiwać, kiedy obieram ziemniaki, i trzymając w dłoni pierwszego plauję już co będę robiła po obraniu ostatniego i niecierpliwię się.

Albo przy zmywaniu GÓRY sztućców. Przy myciu dziesiątego widelca mam ochotę go sobie (osoby wrażliwe proszę o przeskoczenie do kolejnej linijki) wbić w czoło.

A dziś podrygiwałam w zółtych gumowych rękawiczkach!

A teraz kłaniam się nisko i udaję się w objęcia Morfeusza.

Jak mnie wypuści napisze o oszczędzaniu energii, kończąc powoli tegoroczny cykl o wypaleniu.

Dagen är visserligen inte slut än men den var den första på en väldigt lång tid då jag inte fått något stress påslag ALLS! Och de kan komma även då jag skalar potatis och vid den första undrar jag redan otåligt vad jag ska göra vidare när jag blivit klar. Eller när jag diskar berg av bestick och vid den tionde gaffeln vill jag (känsliga människor ombes att hoppa över till nästa stycke) hugga mig själv i pannan med den.

Love and peace within!   

 

Mango

29 december 2014 22:39

To tak majestatycznie i malowniczo wyglada czesciowo lodem skuty Mälaren. A bobry jak widac tez mialy uczte ktorejs nocy i zostawily wszystkie resztki nie martwiac sie o ich posprzatanie , ha, ha. Tak blisko do matki natury, ktora ma jak mowia kojace dzialanie na wszystkie przeciazenia. Tylko korzystac z takich mozliwosci kontaktu z przyroda nawet jezeli mroz na zewnatrz. Najlepsza konstelacja dla udanego wypoczyku , najblizsi, przyjaciele, natura i wspolne chwile relaksu, dla kazdego cos innego ale razem :)

Kasia

2 januari 2015 22:52

Oto idealny przepis na udany 2015!
Prawie wszędzie jest coś pięknego do zobaczenia. Jakiś kamyk do "przysiądnięcia". Jakaś dłoń do uściśniecia...
Tak właśnie sobie w ostatnie dni przypomniałam, gdzie i kiedy czuję się najlepiej.
Wczesny poranek i natura, to moja ukochana PARA. Nie musi nawet być razem, przynajmniej nie tą zimową porą :)
A jaki Ty masz "przepis" na 2015?
Uściski jeszcze Noworoczne!

 

Mango

6 januari 2015 21:40

Chcialabym miec jakis dobry przepis ale nie mam. Duzo naglych zmian dziala w zyciu jak trzesienie, z ktorego trzeba sie uratowac. Z drugiej strony wydaje sie, ze w zyciu nie mozna stac w tym samym miejscu. Czy ma sie wystarczajaco duzo odwagi, sily, doswiadczenia, umiejetnosci aby stawiac nowe kroki jak ziemia wydaje sie niestabilna ? To tak jakby stawiac malutkie kroki na bardzo cienkim lodzie i kruchym, bez gwarancji, ze wytrzyma.

Kasia

7 januari 2015 12:16

Jest pytanie i jest odpowiedź! Tak mi się wydaje.
Te MALUTKIE kroczki.
Równowaga w życiu jest zawsze tylko chwilowa, nie ma się co oszukiwać :)
Stawianie małych kroczków troszkę pomaga ją zachować, przynajmniej w swojej głowie.
Moja Druga Połowa zwykle mawia, że inaczej nie znaczy gorzej.
Tylko trzeba nabrać dystansu. Spojrzeć z innej perspektywy. Oswoić powoli to trzęsienie.
Pod tym cienkim lodem nie kryje się raczej nieuchronna śmierć. Może mokry zadek, może kaszelek, może jakiś dyskomfort. Ale jak wszystko, nawet on jest... CHWILOWY!
:)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...