Wczoraj był Tłusty Czwartek.

W Szwecji obchodzi się Tłusty Wtorek, w przeddzień Środy Popielcowej.

Że się wtedy je semle (kardamonowe bułki napełniane masą migdałową/marcepanem i bitą śmietaną) to już odpowiednie, bardziej rzetelne źródła doniosą. I na pewno będą piękne zdjęcia :)

Ja - zgodnie z profilem tego bloga - chciałam napisać kilka słów o czymś mniej przyjemnym ;)

O czasie między Świętem Trzech Króli a Ostatkami.

W Szwecji ten okres nazywa sie OXVECKOR, czyli w przybliżeniu bawole tygodnie. Najciemniejszy, najzimniejszy i najcięższy okres w roku. Bez świąt i przerw w pracy. Tylko okra i orka. W protestanckiej szwecji okresu Postu Przedwielkanocnego nie uznaje za czas wyrzeczeń i katuszy, dróg krzyżowych i gorzkich żali. To czas jaśniejszych dni, nadchodzącej wiosny, roztopów i zakończenie bawolich tygodni.

Piszę o tym, bo bardzo wyraźnie odczułam przytłączający ciężar bawolich tygodni w tym roku. Mroczny i ciężki czas dla mojej tutejszej rodziny, czas prób i tłumaczenia sobie, że szczęście i spokój nie leży poza nami, tylko w nas.

W takim stanie umysłu można podnieść najcięższy ciężar.

Ale czy na pewno? I jak długo?

Za progiem weekend. Dziś cudowny piatek trzynastego, jutro święto miłości (lub czerwonych serduszek???) więc głowa do góry bawole, mówię sobie! i Wam, którzy też tak czujecie - bez urazy, oczywiście!   

Igår var det fet-torsdagen i Polen. Jag berättar aldrig hur många polska munkar jag fått i mig. Det var iaf mer än en!

Love and peace within!   

 

agra

13 februari 2015 21:23

Juz idzie ku dobremu. Ale tej nazwy oxveckor nie znalam...

http://https://www.facebook.com/agra77

 

Maryla

15 februari 2015 10:37

Oxveckor...Tak,zgadza sie. To byl kierat. Ciezki,mozolny,caly czas to samo.Pobudka,ciemno,droga do pracy,ciemno,zimno i slisko,praca do 16.15,ciemno,powrot do domu o 17,ciemno,zimno i slisko. Po raz pierwszy w zyciu przezylam ten kierat w sposob doslowny.Jakies zupelne otepienie i brak radosci zycia. Chyba zupelnie nieswiadomnie przynosilam z ogrodka galazki wisni,forsycji i pigwy. Przygladalam im sie codziennie i czekalam na to przebudzenie,cud natury. Z wielka radoscia ogladalam jak pojawiaja sie male paki,jak pecznieja w oczach zeby w koncu sie rozwinac. Cudne to i bardzo mi potrzebne do zycia. Albo do przezycia tych bawoli tygodni. Powrot swiatla jest moja nadzieja.

Kasia

17 februari 2015 21:59

No tak, gałązki tez są w drodze do mojego domu! Dziękuję za sugestię.
Ja się ratuję świecami. I nie wiem jeszcze sama czym. W mojej sytuacji powinnam już chyba być troche "sfixowana"... ;)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...