Co zrobić jeśli "gotuje" Ci się w środku?

Jeśli zaciskasz pięści wbijając paznokcie w skórę do krwi. Żeby nie wybuchnąć.

Kiedy w kolejce w markecie wzmaga w Tobie nienawiść, czysta, rozpaczliwa nienawiść. Do ślamazarnej kasjerki. Do stojących przed Tobą klientów. Do szefa, który zatrzymał Cie dłużej w pracy. Do siebie samego, bo nie umiesz tej pijawie odmówić...

Kiedy po raz kolejny po przyjściu z pracy chowasz do lodówki rozmięknięte masło, którego nastolatek zapomniał schować po śniadaniu, i chce Ci się wyć z frustracji.

Co zrobić?

Rzecz prostą. Pozornie :)

Połóź rękę na brzuchy, poniżej pępka.

I oddychaj. Głęboko.

Oddychaj w tę rękę. Poczuj, jak powietrze, które wdychasz wypycha brzuch.

Poczuj, jak brzuch i Twoja ręka opadają wraz z wydechem.

Bądź Twoją ręką. Poczuj jej ciepło lub chłód przez warstwy ubrań.

Skoncentruj się na tej czynności i na sobie na krótką chwilę.

(Początkowo będziesz być może potrzebować 8-10 oddechów. Potem wystarczą 3. Może nawet bez użycia ręki.)

Efekt?

Chwilowa koncentracja na ddechu i na sobie, odcięcie się od irytującego świata, a ponad wszystko swoich irytujących (poirytowanych!) myśli WYCISZA. Własny dotyk ŁAGODZI. Przerwa w dostawie świeżej irytacji daje miejsce innym, miejmy nadzieje spokojniejszym doznaniom.

Wracamy DO SIEBIE.

Jeśli nie poczujesz ruchów brzucha, to znaczy, że oddychasz płytko, powyżej przepony. Jak zwierz podczas ucieczki. Może ZEBRA?

Połóż się (po powrocie do domu, a nie przy kasie w markecie!) i powtórz ćwiczenie. Dłoń możesz zastąpić grubszą książką, lub misiem. Nawet głębokim talerzem z wodą, jeśli jesteś odważny lub masz mięśnie ze stali! Wtedy łatwiej się rozluźnić i "zmusić" powietrze do dotarcie aż do dna brzucha. Zauważyć ten ruch.

Poddać się mu. I czerpać korzyści :)

Nie bój się spróbować! Wiem, że się irytujesz na codzień.

Jak każdy.

Stojąc w kolejkach sklepowych mam ochotę chodzić i dotykać ludzi do brzuchów, opowiadać, jak łatwo można irytację przechytrzyć. I jaka szkoda marnować na nią naszą cenną energię.

Spróbujesz?

A jak zadziała podasz dalej? Opowiesz innym jak samemu panować nad jakością własnego życia?

Dziękuję! <3

Ciąg dalszy nastąpi...

Love and peace within!   

 

Maryla

25 mars 2015 18:16

Kasiu, kiedys "gotowalo" sie we mnie czesto. Pamietam to przyspieszone bicie serca, podniesiony glos,chec walki o "moje". Moje zycie,moje poglady,moje gotowanie,moj wyglad.Nigdy nie wygralam bo nie znalam zasad takiej gry. Odpuszczalam bo bardzo chcialam miec swiety spokoj. Teraz mam.I juz sie we mnie nie gotuje. Blogie uczucie spokoju i ciszy. Luksus bycia tylko ze soba sama,z moimi pogladami,zyciem,gotowaniem.Czuje sie swietnie bez ciaglych dramatow i zycia w cieniu czyjegos nieszczescia,niezadowolenia z zycia i problemow ciagnacych sie z dziecinstwa.Separacja wyszla mi tylko na zdrowie.

Kasia

29 mars 2015 22:25

Czasem separacja to jedyna droga do wolności i integralności osobistej.
Chociaż pewnie nigdy nie jest łatwą decyzją.
Ja dziś widzę, że ja w moje dorosłe życie weszłam z poczuciem potrzeby walki o "moje". Okazało się, że nie ma z kim walczyć. Że jest miejsce na indywidualność, na integralność osobistą, że jest szacunek i wolność razem.
Miałam szczęście
Dopiero wypalenie pozwoliło mi to zweryfikować, zrozumieć i nauczyło doceniać :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...