Pisałam (i mówiłam) wczoraj o dłoniach.

Dłonie są przedłużeniem naszego stanu ducha, stosunku do świata, nastroju.

Więcej! Dla niektórych z nas są głównym narzędziem komunikowania się ze światem.

Gra naszych dłoni i ciała odbywa się na poziomie podświadomości.

Zdarzyło Ci się uświadomić sobie, że dłonie Cię "zdradzają"? Zdażyło Ci sie wcisknąć je szybko w kieszenie lub opuścić bezwładnie na kolana? To TEŻ jest jakiś znak dla świata!

Dziś chcę pomówić o takiej dłoni:

O tej, która oskarża i szuka winnego.

Brene Brown (od której nauczyłam się wiele na temat funkcji bezbronności w relacjach międzyludzkich, i która od lat już jest moim guru w sprawach emocji) przyjrzała się naszej potrzebie natychmiastowego znajdowania winnego w sytuacji, która powoduje u nas dyskomfort.

Znalezienie winnego za moje małe codzienne nieszczęścia zajmuje dosłownie milisekundy. Mąż, ktory dzień wcześniej zapomniał rękawiczek syna w przedszkolu potrafi zmarnować mój poranek. Nastolatki są również niewyczerpanym źródłem nieszczęść. Nawet, jeśli nie daję im bezpośrednio odczuć, że są winne i oskarżone o stratę mojego czasu, kiedy np. zapominają biletu, czy spóźnią się na autobus i trzeba po nocy odbierać...

Dlaczego obwiniamy? Dlaczego staje się to dla nas tak naturalne jak oddychanie? I tak samo odruchowe!

Obwinianie pomaga nam rozładować nasz własny dyskomfort i złość.

Skanalizować je na kogoś innego. W chwili, kiedy OBARCZYMY drugiego za nasze nieszczeście znów możemy odetchnąć. Ach, to nie ja spaprałem. To ktoś inny się wygłupił. (Powiedz, że nie zdarza Ci się to regularnie w pracy? ...A i tak nie uwierzę! ;)

Trzeba dodać, że potrzeba oskarżenia, wytknięcia komuś błędu to nie to samo, co formalne, konstruktywne pociąganie do odpowiedzialności.

Do tego każdy wymierzony w drugiego wskazujący palec to stracona szansa okazania zrozumienia, współczucia i życzliwości.

Ja dziś na dłoni wyciągam do Was trochę zdrowia i koloru...

Love and peace within!   

 

Mango

24 mars 2015 11:51

To bardzo intrygujace. Rzeczywiscie czasami rece prawie same wchodza do kieszeni, tak jakby lepiej byloby gdyby ich nie bylo widac. Dlatego tez trzeba dbac o nie... aby byly ladne, zadbane, czyste, bo mowia cos o nas. A wlasciwie to jak mozna dojsc do szkolen prowadzonych przez osobe, ktora wspominasz, jest to dostepne w sieci? czy w inny sposob? Pozdrawiam serdecznie :)

Kasia

29 mars 2015 22:18

Ja się kiedyś wstydziłam moich dłoni. Najmniejszego uszczerbku na lakierze od paznokci. Byłam przekonana, że KAŻDY patrzy tylko na nie i osądza mnie. Dziś zaprzątam sobie głowę ważniejszymi sprawami :)

Brene Brown można śledzić na jej stronie, do któ®ej linka podałam we wpisie powyżej.
Bardzo polecam jej TED talks, w tej kolejności:
https://www.ted.com/talks/brene_brown_on_vulnerability?language=sv
i
https://www.ted.com/talks/brene_brown_listening_to_shame?language=sv
Można ich słuchać w nieskończoność :)

 

Maryla

25 mars 2015 18:39

Czasami oskarzalam sama siebie za podjecie zbyt pochopnych decyzji,za moja glupote i niedojrzalosc w wielu sprawach ale rownie szybko dawalam sobie rozgrzeszenie. Jestem tylko normalnym czlowiekiem ktory popelnia bledy. Na bledach sie uczy i dojrzewa,staje sie lepszym czlowiekiem,madrzejszym. Dotarcie do takich wnioskow zajelo mi tylko....30 lat?? Usciski

Kasia

29 mars 2015 22:42

Oczywiście! :)
Maya Angelou mówiła:
"When you know better, you do better".
Nie ma co się obwiniać za dawne błędy. Trzeba się cieszyć z mądrości, która przyszła. Którą trzeba było okupić nie rzadko bolesnymi lekcjami od życia.
Uściski :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...