Jedyne, czym mogę się dziś podzieliś, to kilka Wilkanocnynch zdjęć.

Jestem przeziębiona jak dzwon; słowa utkneły gdzieś między opuchlizną górnych dróg oddechowych.

Ale nie myśli.

Myśli są. Będą. Czekają. Tłoczą się w uporządkowanych rzędach słów w głowie.

Czekają na zieloną flagę od obolałych mięśni i osłabionego ciała. Siły brak. Przejścia nie ma. Nie dziś.

Miałam najdziwniejszą Wielkanoc w moim życiu.

Od środy do późnego piątku byłam wolontariuszem i królową kuchni na wspaniałym kursie medytacji.

Telefonów nie używaliśmy więc jedyne zdjęcie z tych kilku dni jest takie:

Gotowałam wegetariańskie dania dla pietnastu osób i dałam radę! Z pomocą w obieraniu cebuli i zmywaniu, ale to ja mieszałam w garach! Wow! :)

W domu za to zrobiłam smalczyk:

na chrzest w polsko-szwedzkiej Rodzinie.

W sobotę, zamiast święcić jajka byliśmy na pięknej, dwujęzycznej i dwukulturowej uroczystości. Ciepłej, kameralnej i bardzo wzruszającej.

Pisanki Wielkanocne robiliśmy całą rodziną między godziną 23 a 24 w piątkową noc. Mazakami Syna.

Wyszły nam takie piękne:

Moim zdaniem najpiękniejsze w Wielkanoc są rodzinne śniadania. Moje ukochane połączenie wiosenne:

gotowane jajko ze szczypiorkiem i rzodkiewką, sól i pieprz na bardzo ciemnym chlebie. Najchętniej w wiosennym słońcu :)

Są w moim domu tacy, którzy chetniej zajadają się kaviorem, pastą powiedzmy "rybną" o bardzo wędzonym i słonym, a jednoczesnie słodkim smaku. Połączenie dla nie-szwedów odrażające. Bleh :)

W Wielką Niedzielę dopiero świętowaliśmy w zaciszu letniaka, w kręgu najbliższej rodziny, delektując się spokojem, obecnością i słodyczą...

M.in memmą (fin. mämmi), wielkanocnym deserem z Finlandii, którym zawsze częstuje moja Teściowa. Oczywiście kupionym :)

Pycha!

Na koniec Face Time z Rodziną w Polsce i Wielkanocna sauna.

Lany Poniedziałek spędzony na wzbierającym przeziębieniu i omijaniu korków w drodze do miasta.

I co? Gorzej? Tylko dlatego, że inaczej? :)

Mam nadzieję, że Wy nie zdązyliście się ani przejeść, ani przepracować ani przeziębić :)

Dobrego i krótkiego tygodnia życzę!

Love and peace within!   

 

Maryla

8 april 2015 21:00

Droga Kasiu,wracasz do zdrowia? Milo z Twojej strony ze podzielilas sie Swietami. Moje byly zupelnie "normalne". W pracy 5-kilowe jajo ze slodyczami zajelo dumne miejsce w pokoju dla personelu. Zjadlam tyle malych Japp ze po powrocie do domu nie mialam ochoty na obiad,tylko pilam wode. W Wielka Sobote przeoczylam swiecenie pokarmow poniewaz zakonczylo sie juz o 15. Jakos wczesnie w tym roku. Malowanie pisanek odbylo sie w sposob dosyc niekonwencjonalny bo kupilam "koszulki" ale okazalo sie ze byly za male na jaja ktore mialam w domu. Zrobilam maly wyskok do Preem i kupilam (oraz zaplacilam bardzo drogo!)maly kartonik. Koszulki weszly i po kilku minutach piekne "pisanki" byly gotowe. Mialam potem na obiedzie 3 mlode osoby (ok.30-tki),jeden z Ameryki Poludniowej,drugi pol Wloch pol Szwed no i moja corka,pelnokrwista Polka i ja Mama. Jedlismy wysmienite polskie delikatesy jak tarty chrzan,cwikla z chrzanem,ogorki kiszone no i oczywiscie polskie,najlepsze wedliny. Towarzystwo zakrapialo wszystko schlodzonym Sobieskim i czerwonym winem. Nastepnie zostal podany luksusowy obiad wlasnorecznie ugotowny przez pania domu,ktora to na ta okazje ubrala sie w sukienke z aksamitu i buty na wysokich obcasach (!). Cudnie bylo!! To tak w skrocie.Usciski

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...