Nie narzekałam, kiedy dwie godziny po oficjalnym rozpoczęciu urlopu z rodziną poważnie skręciłam nogę w kostce.

Nie narzekałam kłując się w posiniaczony brzuch przed 20 dni.

Nie narzekałam, kiedy druga noga zaczęła mi puchnąć jak balon po podwójnym ukąszęniu jakiegoś agresywnego owada.

Ale dziś, kiedy wreszcie wyszło słońce, u progu ostatniego weekendu urlopowego, a ja muszę chować się w cieniu z powodu kuracji antybiotykowej... trochę mi się zaczynają już nudzić te wieczne małe nieszczęścia.

Siedząc dziś rano w aucie dudniącym muzyką, która miała mi poprawić humor, rozmawiałam poważnie ze sobą: To tylko myśli. To tylko emocje. Przecież wiesz...

Wiem.

Szanuję je.

Słucham ich. Z rozwagą.

Wchodzę do domu. Zamykam za sobą drzwi. I krzyczę. A potem otrząsam się. Jak pies po wyjściu z kąpieli.

Nie jest to piękny widok. Nic z tego nie jest sexy.

Ale pomaga.

Noszenie w sobie swojego nieszczęścia nie jest sexy.

Zrobiłam miejsce na uśmiech. A uśmiech jest sexy :)

Love and peace within!   

 

Mango

7 augusti 2015 17:17

Witaj ! Innymi slowy urlop odbyl sie z noga w ortozie, z bolem, ograniczeniem poruszania sie, w tym kapieli i opalania, a takze z koniecznoscia zastrzykow zapobiegajacych zakrzepicy w unieruchomionej nodze. No, ja bym z pewnoscia krzyczala, byla wsciekla, zalamana i plakala, moze tupac noga by mi sie nie udalo bo bym upadla. Jezeli te wszystkie uczucia udalo sie opanowac dla dobra innych ich spokoju, udanego odpoczynku to jestes super, odpowiedzialna, opanowana, z poswieceniem dla innych, super! A najbardziej o tej wewnetrznej sile i determinacji swiadczy zdjecie. Mimo tych trudnosci dostalas sie na pomost. Jak ? Nie wiem, ale tam jestes, w kontakcie z przyroda blisko wody, ziemi, wiatru, nieba i slonca, w tej danej chwili, tej niepowtarzalnej. Przesylam wspierajacy serdeczny uscisk ! Wracaj do zdrowia i dbaj o siebie i nie forsuj sie teraz. Glowa do gory ! Sily wracaja :)

Kasia

12 augusti 2015 09:55

Dziękuje Mango, pięknie dziękuję :)

Wiesz, ten spokój, to był głównie dla mnie. Bo wiedziałam, że drzeć szat i się złościć nie ma sensu.
Nawet pomyślałam, że to być może było mi bardzo potrzebne, to totalne zatrzymanie :)

Nie warto jest poskramiać emocji, jeśli one się kryją pod powierzchnią, tylko po to, żeby nie obciążać kogoś na zewnątrz.
Nasza odpowiedzialność, to żyć tak, żeby nie obciążać siebie. Bo w ostatecznym rachunku obciążymy i tak innych naszym złym samopoczuciem, jeśli będziemy ignorować nasze wewnętrzne stany.
A uczucie rozczarowania w takiej sytuacji nie byłoby może takie nie na miejscu :)

A na pomost dokuśtykałam z Mamą, to tylk jakieś 300 metrów od naszego letniaka :) Jedno z najmilszych wspomnień tych wakacji. Dzięki za uświadomienie mi tego :)

Widzisz, zawsze jest coś, co może rozjaśnić nawet największy mrok :)
Uściski :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...