Syn przyniosł ze szkoły zadania domowe na weekend.

Nie zdążył zrobić na lekcji bo musiał przechadzać się po klasie, coś koniecznie zbudować, narysować sobie brwi czarnym flamastrem...

Może mu się nudziło. Może miał mrówki w spodniach, nie wiem. Może pochłonęły go jakieś emocje, których nie dało się utrzymać siedząc w ławce i wycinając gigantyczną siódemkę.

Nauczycielka nie osądzała Go. Nie krytyokwała za niesubordynację.

Dała kajet do domu, bo materiał ma być wykonany. I tyle.

W domu, nad kajetem i gigantyczną siódemką rozmawiamy o  k o n c e n t r a c j i .

Syn kończy zadanie, na które miał całą godzinę lekcyjną, w kilka minut.

Da się? Da się!

Kiedy mówię Mu, że to właśnie koncentracja pomogła Mu wykonać to zadanie otwiera szeroko oczy.

Jest dumny. Nauczył się czegoś nowego. Nie o siódemce ale o tym, jak pracować wydajnie. Posmakował pysznych owoców skupienia uwagi na jednej rzeczy.

A ja siedzę obok i udaję Gandalfa. Zawieszam teatralnie głos. Jestem przekaźnikiem życiowej mądrości. Magii życia codziennego!

Taaaa...., jak to mówią.

Chwilę wcześniej nastawiałaś pralkę, segregowałaś śmieci, szczotkowałaś zęby i dyskutowałaś z mężem plany na przyszły tydzień  j e d n o c z e ś n i e ! Hipokrytko! A niby już się czegoś nauczyłaś? Niby wiesz już, czego nie należy robić sobie?

Ha! Ale ja mam lata w prawy! - mogłabym się bronić. I wiele na głowie!

Tak, ale wieloletnia wielozadaniowość przyprawiła mnie wyłącznie o wypalenie, otyłość brzuszną, wypadanie włosów, znerwicowanie, zatwardzenie, zły humor i wiele innych nieszcześć.

A ten czas, który próbowałam zaoszczędzić łapiąc przez lata siedemnaście srok za ogon jednocześnie, musiałam poświęcić na powrót do zdrowia!

I co? Warto było? Nie powiem, że nie. Bo nie chciałabym żyć jako-tako, balansując latami na krawędzi, bez tej wiedzy, którą dziś mam, bez umiejętności autorefleksji i wyciągania wniosków.

Czasem trzeba z hukiem spaść, żeby się nauczyć z gracją stać.

To nic, że w okresie przejściowym chodzi się na czworaka i dostaje regularnie po tyłku.

Miłej niedzieli Proszę Państwa.

Koncentracja ponad wielozadaniowością!

Wielozadaniowość nas po cichu wykańcza.

Jest fałszywą przyjaciółką. Jak perfekcjonizm, stary cap!

:-*

 

Mango

26 februari 2016 12:09

:) szczesliwi ci co moga czerpac z Twego doswiadczenia i wiedzy, jeszcze nie do konca swiadomi tego jaki dar maja przy sobie. To tak w zastepstwie popularnych congrats z dobrze wykonanego zadania.

Przed weekendem wiele zadan w wielu katach czeka na zalatwienie no i chyba zastosuje powyzsza rade , koncentracja na jednym zadaniu a jest szansa , ze bedzie wykonane. Owocnego konca tygodnia i wyjatkowych dni odpoczynku w weekend :).

Kasia

3 mars 2016 17:12

Oj, i znowu dogonił nas kolejny weekend zanim zdążyłam odpowiedzieć.
Wybacz!
Z tego co widzę to może pośmiertnie mnie docenią. Albo przynajmniej jak już rzucę wszystko w kąt i się wyprowadzę do jakiejś pustelni ;) Bez internetu! :) Dziekuję za cred!
Kontynuujmy jednozadaniowość! Dobrego weekendu! To już tylko kilka chwil :)

 

Ewelina

27 februari 2016 06:58

Takie proste a tak trudne czasem do wykonania :-(

Kasia

3 mars 2016 17:17

Mindfuness.
Obecność.
Jeśli się zastanowić nad alternatywą, to wybór nie jest taki trudny.
Prześlizgiwanie się przez życie z głową gdzieś tam indziej, byle nie tutaj, to nie życie.
Dobra wiadomość jest taka, że zmianę można wprowadzić od zaraz i natychmiast zobaczyć rezutlaty. Słowo!
Uśmiechnij się Ewelinko :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...