Kiedyś, jak było ciężko, tak prawie zupełnie niefajnie, nauczyłam się wyłączać czucie.
Stawiałam sobie cele: przeżyć do lunchu, przetrwać do wieczora, do weekendu, do świąt, do urlopu, do końca beznadziejnego roku...

PONIEDZIAŁEK.

To działa. Ale ma jedną zasadniczą wadę: wyłączając lęk, niepewność, poczucie bezsensu blokujemy również możliwość odczuwania radości, ekscytacji, miłości. Wszystkego.

WTOREK.

Zwykle udaje się doczekać do wyznaczonej chwili. Prześlizgnąć się przez to, co nas przeraża. Przeżyć.

ŚRODA.

Niewiele się z tego czasu pamięta.

Może chwilowe uczucie ulgi.
Dotrwałem. Przebrnąłem. Jestem cały.

CZWARTEK.

Potem czas uzbroić się na kolejną podróż z punktu A do punktu B.
Trochę się znieczulić.
I tak aż do smutnego końca...

PIĄTEK.

Dziś wiem, że nie ma na co czekać. Dziś jestem w tym, co jest.
Nigdy nie wiadomo, która filiżanka kawy będzie nasza ostatnia...

Delektujmy się żciem, póki trwa!

<3

p.s Zdjęcia do tego wpisu pochodzą z mojego konta na Instagram (kliknij, by zobaczyć więcej!). 

 

Mango

21 mars 2016 15:59

Wybacz, ja tak poza tematem, ale tez nie moge bez kawy. To zadziwiajace jak odmiennie smakuje w zaleznosci od tego czy w kubku czy filizance no i w jakim towarzystwie :)
Probuje znalezc przepis na domowy hummus, moze masz jaki godny polecenia dobry przepis ?

Kasia

29 mars 2016 14:32

Taaaaak! Kawa to więcej niż czarna ciecz z kofeiną. Dużo, dużo więcej!
Ja mam okresy podwyższonego ciśnienia, kiedy zupełnie muszę zrezygnować z kawy z powodu monstrualnych bólów głowy. Wtedy zostaje decaf i inka. Zwykle w wielkich kubkach z dużą ilością "produktów mlekopodobnych".
Cały pozostały czas to okres świętowania i kawowania jak tylko się da najpiękniej :)

A hummus? (nie mów, że widziałaś moją kanapkę z hummusem na instagramie! ;)) Ostatnio wyszedł słaby. Bo ja lubię ze świeżym chili a akurat nie miałam :( jestem na drodze do skomponowania tego jedynego, najlepszego przepisu, ale to jeszcze nie to. Niestety!
Najlepszy hummus jaki jadłam podają w wegańskiej restauracji, której nazwy nie pamiętam, przy stacji metra Rådmansgatan w Sztokholmie. Jest jak marzenie! Jak mi się uda coś podobnego wypieścić, to się podzielę, obiecuję! :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...