Nie raz już mówiłam, tłumaczyłam, błagałam, żebyś zrozumiał, że nikt Ci nie da szczęścia.

Świat zewnętrzny, żadne rzeczy ani ludzie, nawet ci, których kochasz i cenisz najbardziej na świecie, nie mogą ze swojej strony zapewnić, że TY będziesz szczęśliwy.

To zadanie należy do Ciebie. I do mnie. Do każdego z nas z osobna.

Pewnie się spodziewasz, że powiem: rób tak, żeby Tobie było dobrze, bo nikt się nie zatroszczy o Ciebie tak, jak Ty sam.

To swoją drogą również prawda, ale dziś pójdziemy o krok dajej, porozmawiamy odważniej.

Co by było, gdyby szczęścia się nie dało osiągnąć, wypracować, wybudować, znaleźć gdzieindziej?

Bo że się go nie da kupić to już niektórzy z nas wiedzą... (choć nie wszyscy!)

Może do szczęścia wystarczy tylko jedna prosta rzecz?

Zwyczajnie nie być NIESZCZĘŚLIWYM?

Usłyszałam niedawno właśnie te słowa:

By odkryć w sobie pokłady niezmierzonego szcześcia wystarczy przestać się unieszczęśliwiać.

Podchwytliwe, co nie?

Bo kto na ten przykład powiedział, że naszym moralnym obowiązkiem jest ciągłe martiwienie się?

O przyszłość, o rodzinę, o nasze zdrowie, o podwyżkę, o to, czy się mleko nie przypali, czy mamusi się spodoba mój sweterek, czy mężowi poskamuje obiadek, czy koleżanka nie wyśmieje nowej fryzury, czy mi oczko w rajstopie nie pójdzie?

Nie ważne, czy kwestia jest śmiertelnie poważna, czy trywialna. Nasze zmartwienie niczego nie rozwiązuje.

Przeciwnie, unieszczęśliwia nas i odbiera zdrowy rozum oraz siłę do najlepszego rozwiązania problemu, który może, ale nie musi nam się przytrafić.

Więcej?

Proszę bardzo:

Iluzja idealnego życia dajmy na to. 

Dobra passa zawsze się kiedyś skończy, utrata pracy, zdrada, cellulit. Nie ma znaczenia jak bardzo będziemy się starać kontrolować wszystko i wszystkich dookoła. Trudności i wyzwania pojawią się prędzej czy później.

Największym problemem ludzkości jest opinia, że jej największym problemem jest posiadanie problemów, powiedział Theodore I. Rubin, amerykański psycholog z lat dwudziestych.

Innymi słowy: to nie problemy nas unieszcześliwiają, ale nasze podejście do nich.

Cierpienie jest wpisane w ludzką egzystencję.

Nasuwa się więc pytanie:

Czy cierpiąc można mimo wszystko być szczęśliwym? Lub inaczej: czy tylko w warunkach idealnych można odczuwać szczęście?

Jak myślisz?

Love and peace within! 

 

Agnieszka

4 april 2016 15:48

Jak ja bym chciala, zeby wiecej osob tak myslalo, ba, zeby moja wlasna mama to zrozumiala... Ale ja przeciez nie wiem jak to jest... na niczym sie nie znam... jestem tylko psychiatra, ale nie przezylam, nie jestem w jej sytuacji...

http://zapiskiszwedzkie.blox.pl/html

Kasia

5 april 2016 15:39

Oj, aż boli słuchać.
Każdy, kto żyje jest godny tego, by go słuchać i szanować.
A jeśli do tego choć trochę oddaje się autorefleksji/filozofii, wtedy nie słuchanie go jest zwyczajnie błędem. Tyle można się przecież od siebie nawzajem nauczyć...

Mamy to dziwne stworzenia, których nie da się tak łatwo sklasyfikować. Z całym szacunkiem :)))

 

Mango

10 april 2016 11:40

Przygladam sie ... temu zdjeciu. Na nim widze nieostre fragmenty obrazu, zintensifikowany odcien granatu jak i poblakla zielen... to taki naturalny rezultat uplywu czasu. Wszystko razem to dowod jednak na to, ze ... piekno wiecznie trwa :) Meisterstuck = arcydzielo !

Kasia

11 april 2016 21:36

To natura to dzieło stworzyła, ale dziękuję :)
Uwielbiam obserwować upływ czasu na kwiatach. Są takie kruche. Coraz piękniejsze...
Pozdrawiam :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...