Direktlänk till inlägg 20 april 2016

Przemoc powszednieje

Av Kasia - 20 april 2016 09:25

Osoby wrażliwe mogą uznać poniższy tekst za poruszający.

I dobrze. Bo tekst ten ma poruszać i naświetlić społeczny problem przemocy w rodzinie.


Bardzo boję się przemocy. Obezwładnia mnie, paraliżuje, przeraża.

Unikam przez to dzienników i pogramów informacyjnych.

Bojkotuję filmy naszpikowane przemocą. Czuję się po nich długo niemal fizycznie chora.

W naszym domu panuje zerowa tolerancja dla przemocy.


10 tygodni temu rozpoczęłam kurs samoobrony, Marzenie jeszcze z lat nastoletnich.

Po pierwszych zajęciach wróciłam do domu z posiniaczonymi, spuchniętymi przedramionami. Roztrzęsione, nadwyrężone ręce ledwo trzymały kierownicę w drodze do domu. Spałam tamtej nocy bardzo niespokojnie. Budziłam się wielokrotnie zlana potem, zaszczuta, zaniepokojona.


Na pierwszych lekcjach zakrywałam usta w przerażeniu słysząc instrukcje typu: atak to najlepsza obrona, drap, gryź i ciągaj za włosy, zbieraj DNA, zaatakowana od tyłu walcz najpierw o powietrze, adrenalina sprawi, że nie poczujesz bólu... Nie chcę słyszeć słowa przepraszam. itd. itp.


Na wczorajszych, ostatnich zajęciach rozcięłam 2x usto, krwawiłam chwilowo z nosa, ćwiczyłam duszenie i ciosy.

Na moich przedramionach nie ma dziś prawie śladu.

Ciało nauczyło się przyjmować i zadawać ciosy.

Po dziesięciu tygodniach nawet psychika przeszła porządne rozciąganie.


10 godzin w towarzystwie tak samo jak ja wrażliwych dziewczyn i bardzo mądrego instruktora. Kupa śmiechu i chęć wyjścia ze strefy komfortu dużo nauczyły mnie o mojej sile. O której nie miałam najbledszego pojęcia. Ale wbrew pozorom NIE TO jest pointą moich rozważań...


 

Myślę o tych, dla których przemoc jest powszednia jak kanapka z żółtym serem. O tych, którzy przełykają ją z łykiem gorącej herbaty z cukrem. O tych, którzy latami żyją pod jednym dachem ze swoimi oprawcami. Znoszą ciosy fizyczne czy to psychiczne a ich tolerancja na ból rośnie z czasem.


Mocniejszy uścisk nadgarstka, popchnięcie, uszczypliwa uwaga zaraz po miesiącu miodowym jeszcze napawały niepokojem, lękiem. Dziś są może zwyczajne, normalne, może nawet  d o   z n i e s i e n i a ?

Może się je nawet usprawiedliwia i znosi z ulgą. Bo sąsiadkę przecież pijany maż pierze co wieczór. A Kazik taki znerwicowany jest, w pracy mu się nie układa. Dobrze, że chociaż na dzieci nie podnosi ręki. Czasem tylko zaklnie siarczyście, ale to w końcu nie to samo.

Nie jest tak źle.


Pozwól, że Ci powiem w takim razie:

Jeśli ktoś Ci bliski w  j a k i k o l w i e k  sposób zaznacza swoją przewagę fizyczna nad Tobą, to jest k*rewsko źle.

Nie ma na takie zachowanie zgody!  N i e   m a !!!


Nie ma zgody na klapsy. Nie ma zgody na wychowywanie dzieci poprzez zastraszanie i kary cielesne. Wyzywanie, wyszydzanie i znęcanie się psychiczne.


Dziś wiemy lepiej! Chrońmy siebie nawzajem.


Kliknij tutaj: Niebieska Linia, Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie.



 
 
Ingen bild

Sabina

20 april 2016 18:07

Nie potrafie przywolac czegos gorszego od przemocy ktorej doswiadcza sie w rodzinie. Gdzie wtedy uciec?

Kasia

20 april 2016 21:33

Dom to schronienie. Jeśli zostanie człowiekowi odebrane to podstawowe bezpieczeństwo to wali się cały świat.
Dzieci być może nawet nie rozumieją, nie wiedzą, że można inaczej, i że należy im się lepsze traktowanie.
Współmałżonek często milczy z powodu wstydu, z braku środków do życia na własną rękę, ze strachu przed jeszcze gorszą zemstą.
To nie tak trudno sobie wyobrazić...
Gdzie uciekać? Nie umiem podpowiedzieć. Nie każdy ma się do kogo zwrócić. Ale może można liczyć czasem na rodzinę, przyjaciół, nie wiem, kościół? A może na Niebieską Linię? Nie wiem, jak działa, ale modlę się (a ja już się prawie nie modlę!) o to, że umieją pomóc.
Pozdrowienia.

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
   Spamskydd  

Kommentar

Av Kasia - 7 juli 2016 16:09


Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Av Kasia - 3 juni 2016 17:54

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Av Kasia - 1 juni 2016 12:00


Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

Av Kasia - 31 maj 2016 22:06

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Av Kasia - 26 maj 2016 08:55

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...

Presentation


Embracing the NOW, Zebra-style.

Links

Ask Kasia

16 besvarade frĺgor

Latest Posts

Categories

Archive

Guest Book

Calendar

Ti On To Fr
       
1
2
3
4
5
6
7 8
9
10
11
12 13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
<<< April 2016 >>>

Tidigare år

Search

Statistics


Skapa flashcards