Mango

27 april 2016 23:16

Tak wiec, zbieg zdarzen w swym rodzaju niepokojacych i z potencjalnie duzym ryzykiem wzrostu napiecia emocjonalnego. To wyglada na taki klasyczny ale niezaplanowany test zyciowy, jak sobie poradzic w sytuacji stresowej. Jestem przekonana, ze dalas sobie rade z tym wszystkim na medal, metodycznie i w spokoju sterujac krok po kroku przebiegiem calej akcji. "Sukces jest wynikiem wlasciwej decyzji." :)

Kasia

28 april 2016 22:33

Tak, byłam jak Nikita!
Ech, nic podobnego :)
Metodycznie to ja tylko smaruję chleb, bo lubię, jak masła jest na grubo. Reszta jest na wyczucie i zwykle okazuje się, że to właściwa decyzja :)
Dziękuję za wiarę we mnie :))))

Maryla

28 april 2016 22:25

I co zrobiłaś? Będąc ostatnio w Paryzu i jadąc metrem w tłumie innych ludzi poinformowano ze pociąg dalej nie jedzie bo znaleziono na następnej stacji podejrzana paczkę. Ugięły mi sie dosłownie nogi i zaczęło mnie zbierać na wymioty. Uczucie bezradności i zagrożenia jest obezwładniające. Ewakuacja poszła sprawnie, paryzanie byli bardzo zdyscyplinowani. Nie wiem co było dalej z ta paczka. Od czasu do czasu spotykałam patrole żandarmerii z bronią automatyczna w pogotowiu. Żołądek kurczył sie ze strachu przed nieznanym. Wróciłam cała i żywa i bogatsza o nowe wrażenia. Prawdę mówiąc mogłabym sie bez nich obyć.

Kasia

28 april 2016 22:30

Brrrr.
Ja zdecydowałam, że ew. woda w piwnicy będzie musiała poczekać. Pojechałam odważnie do miasta. Bez drżenia nóg i zaciśniętego żołądka. Dźgnęła mnie jednak boleśnie w serce przelotna myśl o Synu, który może musiałby rosnąć bez matki.
Zerknęłam więc pośpiesznie na nadgarstek i powiedziałam sobie: no drama, Darling :)

Dobranoc :)