(Tłumaczenie na polski już wkrótce w osobnym poście!)

Jag skrivet mycket om (väl)mående här men det är sällan direkta familjefrågor som jag tar upp.

I synnerlighet inte när det gäller mina bonusbarn.

Varför är det så då? Familjesituationen påverkar ju måendet kanske mest av alla yttre faktorer. Särskilt när den inte fungerar. 

Till stor del är det för att de, barnen ska få vara ifred.

Men mest kanske för att om jag börjar så kanske vet jag inte hur jag ska sluta.

Att vara en (bonus)förälder till barn med diagnoser är utmanande och utmattande.

Det har jag inte riktigt vågar säga högt. Tills jag läste en artikel om det i helgen. Den handlade visst om biologiska föräldrar och barnens fysiska åkommor. Men det är minnst lika aktuellt, om inte mer, när det gäller diverse neurologiska diagnoser och störningar hos barn.

Helt ärligt, när jag kollapsade hösten 2012 var jag helt övertygad om att det var den ansträngda situationen med barnen som orsakat det. Barnen har haft det riktigt kämpigt en längre period, det var mycket förändingar, inte självvalda, som vi fick anpassa oss till och lära oss att leva med.

Jag själv levde i en ständig känsla av orättvisa och otillräcklighet. Jag var arg och besviken på vart livet tagit mig. Jag kämpade EMOT allt mest hela tiden.

Med min skeva föreställning om hur en BRA (bonus)förälder är (en ledtråd är att den inkluderade självuppoffring och självutplåning!) la jag fokus på helt fel saker.

Jag gömde mig i arbetet. Både på jobbet och hemma.

Trodde att perfektionismen och det städade köket skulle leda mig till lycka. Eller iaf hjälpa mig att överleva. Att trivas i mitt hem. Iaf korta stunder. Det gav en illusion av kontroll.

Det var ett stort BS!

Jag brände ljyset i båda ändarna.

Fast ingen bett mig om något av det jag tog på mig. Inte på DET sättet iaf.

Idag kan jag säga en sak: att problemen VERKLIGEN växer med barnen.

Hade jag inte kollapsat 2012 och fått uppleva dagens uttmaningar med mitt GAMLA sätt att ta och lösa problem så skulle jag antingen varit skild eller död.

Varför skrivet jag om det nu?

För att jag fattat det.

För att det var en saknande bit av min berättelse här ute.

För att uttrycka tacksamhet över den utveckling som sker inom mig. Och i min familj.

För att sanningen befriar oss ALLTID!

Och för att öppna en dörr för dem som lever likadant och vet inte hur de kan ta sig ur.

Ibland kan det enda sättet vara att bara GE UPP för en stund.

Släppa allt och blunda och se vad som finns kvar när man öppnat ögonen....

Love and peace within!   

Niezwykłego weekendu życzę wszystkim, którzy tutaj zaglądają. (I tym, którzy nie zaglądają właściwie też.)

Spędzajcie czas tylko z tymi, ktorzy rozjaśniają Wasze oblicza, i których oblicza rozjaśniają się na Wasz widok.

Cóż innego ma w życiu sens...?

Skoro już gram na tych najcieńszych, najczulszych strunach, to chciałam Wam powiedzieć: Dziękuję, że jesteście. Że zaglądacie, czytacie i piszecie do mnie.

<3

Ha en toppenhelg Allesammans!

Omge er med folk som får er att le. Och som ler när de ser er.

Det är inte så mycket annat som spelar någon roll egentligen ju.

Förresten, TACK att ni finns, ni, som kikar in hit ibland <3

Love and peace within!   

Obiecałam kilka słów o oszczędzaniu energii przed zakończeniem roku.

Wczoraj byłam zmuszona oszczędzać swoją energię więc słowa te piszę ze świeżym lakierem na paznokciach (a jednak!) w przysłowiowe za pięć dwunasta ;)

Jedne z kluczowych dla mnie słów w leczeniu z wypalenia padły już na "rozmowie kwalifikacyjnej" do programu rehabilitacyjnego w Klinice Stresu. To była wiosna 2013.

Do tej pory są moim kluczem, kiedy zmęczenie nie pozwala trzeźwo myśleć.

A brzmią mniej-więcej tak:

Wypalenie oznacza, że wykorzystane zostały (prawie!) wszystkie zapasy energii w organizmie. Że jedziesz na oparach paliwa, że koło zapasowe jest prawie łyse.

Skoro żyjesz, masz wolę walki, to znaczy, że jest szansa na odbicie się od dna.

Instynkt samozachowawczy sprawił, że wyłączyły się prawie wszystkie systemy. Pamięć, rozumiek, umiejętność kojarzenia faktów, tzw. funkcje kognitywne mózgu. Niektórzy nawet nie trawią, nie sypiają, nie rozmawiają, nie mają siły się pozdrapać w nos albo wziąć prysznic. Organizm OSZCZĘDZA energię. 

Jedyny sposoób odbudowania tego PUSTEGO rezerwuaru jest powolne, powolne, powolne ale sumienne, sumienne, sumienne UZUPEŁNIANIE energii.

Jak?

Prosto! Nigdy nie kładź się spać skonany. Ta mała kropelka siły, której pozwolisz się ostać na końcu dnia, to ona ZASILA Twój zapasowy baniak paliwa, odbudowuje zdartą oponę.

A jak tu nie być skonanym na końcu dnia?

Prosto! Trzeba się nauczyć robić MIKRO-pauzy, czyli króciutkie, ale częste przerwy w ciągu całego dnia.

Miejsce na glęboki oddech między zdaniami.

Miejsce na głęboki oddech porzed wyjazdem z parkungu.

Miejsce na głęboki oddech między siekaniem marchewki a cebulki.

Miejsce na gleboki oddech przed pierwszy kęsem kolacji.

Może na poczatku potrzebne będzie 5-10 oddechów zanim poczujemy różnicę...

Najlepsza niespodzianka: To działa również zapobiegawczo!

Zapominam o tej zasadzie oczywiście tysiące razy, ale teraz, w porównaniu z czasem sprzed dwóch lat, bardzo szybko reaguję na pierwsze symptomy powracającego Zmęczenia (zmęczenie przez duże Z!) i dużo bezboleśniej i szybciej wracam do pionu. Po drugie unikam samobiczowania siebie za popełnone błędy. Po 35 latach doszłam do wniosku, że ta taktyka się jednak nie sprawdza ;) Wstaję, otrzepuję się i próbuję jeszcze raz.

Czego i Wam w 2015 życzę!

Dziekuję Wam za obecność a w szczególny sposób tym, którzy poświęcają chwilkę swojego czasu na komentarze; są dla mnie bardzo cennym znakiem obecności i wrażliwości!

CZESC 7/7.

Love and peace within!     

Nawet zwykła, jesienna kałuża może pomieścić w sobie niebo.

Även en vanlig vattenpöl kan rymma en himmel.

Dobrej soboty Mikołajkowej!       

Ha en fin lördag och Grattis till Finland på Nationaldagen!      

Love and peace within!    

Jag har aldrig gjort en månadsrapport förr. Inte i det vanliga livet och desto mindre för bloggens skull.

Men idag är jag tvungen att säga några ord om den så omtalade, hemska, outhärdliga novembermånaden, som vissa kallar den.

Personer som lider av utmattning behöver, eller iaf borde göra sådana dagligen.

Nigdy jeszcze nie robiłam miesięcznych podsumowań. Ani w życiu codziennym, a tym bardziej na potrzeby bloga. Jako, że blog traktuje o walce z wypaleniem, jestem wręcz zmuszona do udokumentowania tego, co wydarzyło się w trakcie minionego, ponurego, okropnego, znienawidzonego przez niektórych miesiąca listopada. Przy wypaleniu powinno się takie podsumowania robić codziennie.

 
Jag har lyckats med att:
W listopadzie udało mi się*:
 

• Arbetsträna
• Pracować

• Skriva en text till Polens största dagstidnings helgbilaga som blivit publicerad
• Napisać tekst do wysokich obcasów

• Kammat hem två priser för den texten också
• Zgarnąć za niego dwie nagrody

• Delta i ett 21 dagars meditationsprogram by Oprah W och Deepak Chopra
• Wziąć udział w 21-dniowym programie medytacyjnym Oprah W i Deepak`a Chopry

• Skriva ett manus på 50.000 i #NaNoWriMo-tävlingen
• Napisać szkic powieści na 50.000 słów w konkursie #NaNoWriMo

• Gå på en teaterföreställning
• Pójść na przedstawienie teatralne

• Gå på ett disco!
• Pójść na tańce

• Gå på två middagar (en hos gamla goda vänner och en med ett alldeles nytt härligt gäng på landet)
• Pójść na dwie proszone kolacje (jedną o starych, dobrych znajomych i jedną z bardzo ciekawą, nową grupą ludzi z naszej “wsi”)

• Äta på restaurang 1 gång med en väninna
• Wyjść na kolację do restauracji z koleżanką

• Byta däck
• Zmienić opony

• Vara förkyld två gånger
• Dwa razy przeziębić się

• Ta hand om sjuka sonen.
• Zająć się chorym synkiem

• Gå upp 3 kilo i vikt.
• Przytyć 3 kilo.

Jag skulle aldrig klara mig utan stöd på hemmaplan. Tack Mathias och Anna <3

Nigdy by mi się to nie udało, gdyby nie wsparcie w domu. Dziękuję Mathias i Ania <3

Lycklig, stark och tacksam önskar jag er en bra december!

Szczęśliwa, umocniona wiarą we własną siłę i wdzieczna życzę Wam dobrego grudnia!

*Czy znacie jakąś alternatywę dla zwrotu “udało się”, która nie sugeruje, że człowiek miał zwykłego farta, tylko, że się autentycznie napracował? :)

Love and peace within!   

Słowa muszę zachować na finał #NaNoWriMo.

Grudzień będzie znów miesiącem blogowania <3

Słowo!

Jag måste spara orden till #NaNoWriMo finalen.

December kommer att vara bloggens tid <3

Fingers crossed!

Love and peace within!   

Jag kan inte sova.

Tröttheten vill inte komma.

Fast jag har varit och dansat halva natten igår!

Nie moge zasnac.

Zmeczenie mnie opuscilo.

Mimo, ze przetanczylam wczoraj pol nocy.

Efter en veckas kamp med förkyllning, trötthet, viktiga möten, skrivande, mm har jag tagit mig hemifrån för att umgås med en vän på fredagskvällen.

Po tygodniu naznaczonym zmeczeniem, przeziebieniem, waznymi spotkaniami, pisaniem itp. wypelzlam z domu, aby spedzic piatkowy wieczor ze stara psiapsiula z czaszow studenckich.

Vi hade så mycket att prata om. Var båda så trötta. Ändå har vi gått ut att dansa.

Det har varit.. kanske fyra (4!!!!) år sen sist.

Och jag har aldrig haft så roligt som igår.

Visst, jag blundar alltid när jag dansar. Men nu kan jag blunda med trygghet och inre fokus, och inte för att avgränsa mig från dömmande blickar. Igår var jag närvarande i min egna energi som jag inte upplevt på länge.

Mialysmy tyle spraw do omowienia. Ostatni czas byl ciezki, meczacy, dla nas obu. Mimo wszystko zakonczylysmy wieczor na szalonych tancach!

W dyskotece nie bylam pewnie ze cztery (4!!!!) lata.

I chyba nigdy jeszcze tak sie nie bawilam, jak wczoraj.

Owszem, ja zawsze tancze najchetniej z zamknietymi oczyma, ale wczoraj potrafilam zamknac oczy nie po to, zeby odgrodzic sie od taksujacych spojrzen. Zamykalam powieki, zeby skoncentrowac sie na wlasnej radosci z ruchu, muzyki, rozpierajacej cialo energii. Energii, ktora delektowalam sie ze soba, ktora obserwowalam ze zdumieniem. 

Jag har förändrats!!!

Jag har förändrats!!!

Jag har förändrats!!!

Zmieniam sie!!!

Zmieniam sie!!!

Zmieniam sie!!!

Ja, planen för resten av helgen var att skriva, skriva, skriva. Komma ikapp efter veckan.

Men så hamnar jag på landet, med mina killar och en kopp rött te med apelsin i (tack M!)

Reszta weekendu miala uplynac na samotnym pisaniu, pisaniu, pisaniu, doganianiu terminu.

Koniec koncow wyladowalam na wsi, z moimi Chlopcami i kubkiem herbaty z pomarancza.

När beslutet är taget rusar jag tvärs över stan för att hinna med tåget. Och det gör jag. Magiskt!

Vi bygger lego framför brasan, grillar, badar bastu, lyssnar på trädens sus i mörkern. Läser långa sagor. Vi finns.

Vi bara finns.

Och nu är jag vaken.

Kroppen vill inte missa den förändring som sker....

Od podjecia decyzji do zajecia miejsca w pociagu mija niespelna godzina, przemieszczam sie z drugiego konca miasta. Zdazam. Magiczne!

Budujemy lego, grillujemy, grzejemy sie przed kominkiem i w saunie, sluchamy szumu fal i wiatru w koronach drzew, ktore polknela noc. Tylko poza miastem rozumie sie, co to znaczy ciemnosc. Czytamy dluuugo na dobranoc. Jestesmy. Tylko jestesmy.

W koncu zostaje tylko ja, tylko ja nie moge zasnac.

Nie chce zdaje sie przegapic dziejacych sie zmian...

Love and peace within!   

Sytuacja miała miejsce dziś w sklepie spożywczym:

Przede mną w kolejce w kasie chlopak, przed nim chłowiek na wózku inwalidzkim, żebrak, który grał na harmonijce ustnej pod drzwiami sklepu, kiedy wchodziłam. Bez nogi, brudny, zapuszczony.

Kupuje chleb i kawałek grilowanego kurczaka.

Kasjerka mówi do niego:

-Masz za mało pieniędzy. Nie mogę ci tego sprzedać.

Człowiek nie rozumie. Robi gesty rękoma. Wychylam się zza pleców chlopaka i pytam, ile brakuje.

21 koron.

Wyciągam portfel. Chlopak przed mną też mówi, że może dołożyć.

Wyciąga banknot 20 koronowy zanim ja zdążę wyciągnąć mój. Kasjerka na to, że jedną koronę, to ona ma.

Kasuje jedzenie.

Człowiek na wózku nie rozumie, co się stało i odjeżdza z niczym.

Kasjerka biegnie za nim z jedzeniem, i mówi, że zapłacone.

On składa ręce, przyciska do serca i dziękuje szczęśliwy.

Ona wraca ze łzami w oczach do kasy, do mnie ze łzami w oczach.

Chłopak odchodzi. Ja mu dziękuję.

Przeskakuje między naszą trójką iskra... człowieczeństwa.

Czasem wystarczy powiedzieć jedno słowo. Wychylić się z szeregu...

A stanie się mały cud <3

Detta hände mig i mataffären idag.

Man kan få vara med om ett litet under <3

Love and peace within!