Imagine that one day you are able to push yourself so hard that you actually complete 30 kilometers cross country run. And soon after you are hardly able to walk your 4 years old to the day care two blocks away.

Imagine that you are able to take responsibilities at your job. You are trusted and you are a part of huge projects with people you respect and admire. And the next day you are not able to measure up pasta for 5 people.

Imagine that you are the queen, or king, of optimizing, running through “to do”-lists and delivering something to someone all the time. And suddenly you have a major nervous breakdown because your spouse needs a small favor… on Friday, and he asks you on Monday.

Imagine that today you are the one who likes to keep an eye on everything and everyone and tomorrow you need to protect your eyes from artificial light and you use earplugs just to survive a subway journey.

One day you have control, and the other you stand in the shower and wash your ears with your extra mild pussy soap.

I’ve been through all this these recent months. It was and still is a fight for survival. Fight for acceptance for what had happened. Struggle to go on even if I had no idea who I become and if I would ever recover. Fight against shame and an overwhelming feeling that I have done everything wrong.

Today I am building myself up. From scratch you could say. I dear to call myself Kasia, to begin with. A vulnerable person, a small child deep within.

I learn a whole new range of feelings and reactions to what life has to offer.

I discover and accept that nothing needs to remain as it has always been.

To Be (most probably) Continued…

 

Iwa

27 mars 2014 11:02

Już miałam Ci dawno napisać, że cieszę się, że piszesz :) I podziwiam za odwagę! Chyba mamy wiele wspólnego ;)

Kasia

27 mars 2014 11:47

Dzieki! Dzieki za pierwszy "prawdziwy" komentarz! :)) No i za jego tresc.
Nie wiem, czy to jest odwaga. Moze zwyczajne zmeczenie strachem.
Mysle, ze mamy bardzo duzo wspolnego i usmiecham sie na te mysl :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...