Jag har nästan glömt att jag har en blogg att komma tillbaka till.

Igår kom vi hem efter en del flängande.

Idag är vi åter på landet och njuter av de sista semesterdagarna.

Det finns sååååå många osorterade tankar. Och bilder.

Prawie zapomnialam, ze w domu czeka na mnie blog.

Wczoraj wrocilismy z dlugich wojazy.

Ostatnie dni urlopu spedzamy oczywiscie na wsi.

W glowie tyle wspomnien, przemyslen nieposortowanych. Tyle obrazow.

Det är lättare att sortera bilder.

Här kommer några dagsfärska, solvarma, glädjefyllda:

Obrazy sortuje sie latwiej.

Oto kilka dzisiejszych, swiezutkich, nagrzanych sloncem, radosnych:

Tankarna dyker väl upp snart de med. När jag samlat mig lite, funderat lite.

När det tystnar lite omkring, när pulsen gått ner.

Höres!

Mysli tez beda, jak sie ustoja. Skrystalizuja.

Czekam az ruch wokol mnie zastygnie na chwile, dzwieki ucichna, zwolni puls.

Do przeczytania!

 

koma

9 augusti 2014 09:11

Wszedzie dobrze ale w domu najlepiej:-)

Kasia

10 augusti 2014 11:56

Zastanawiam sie, ile ja mam tych domow. Wychodzi na to, ze 3!
Ale do tego, w ktorym mam swoje torebki i sokowirowke, wracam najchetniej ;)

 

Monika

9 augusti 2014 23:31

Czekałam na Ciebie Kasiu,

wiesz, mogę pomóc Ci te myśli posortować ;-)
Do miłego,

Kasia

10 augusti 2014 11:44

Dziekuje i tez juz niemoge sie doczekac dluuuugiej rozmowy przy kawie :)
Przyszly tydzien?
:-*

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...